گفتارهای من

   همیشه وبلاگ نویسان این نگرانی را داشته اند که باید چه بنویسند تا خواندنی باشد، چه بنویسند که به تریج قبای کسی بر نخورد، چه بنویسند که برایشان پاپوش نسازند و ... اما فکرش را که می کنم می بینم که من در عالم وبلاگ نویسی چقدر خوش شانس هستم که در این شرکت شاغلم چون در محیط کار خود، از سالهای پیش تا کنون آنقدر چیز های جالب توجه دیده ام که با آن می توانم مثنوی هفتاد من بنویسم به طوری که هم خواندنی باشد و هم خلافی مرتکب نشوم چون هر چه می نویسم عین واقعیت است و برای آن مستنداتی نیز دارم. حالا اگر هم به تریج قبای کسی بر بخورد باکی نیست چون تقصیر خودشان است که قبایی می پوشند که به تنشان زار می زند. (پیش تر در این مورد مطالبی تحت عنوان «این پیراهن های گشاد» نوشته بودم)

  باز هم در نظر دارم که از دکتر صالحی بنویسم. آخر هر چه فکر می کنم می بینم حیف است که از این سوژه استثنایی بگذریم. این بار می خواهم از نهاد گزینش در وزارت نیرو در مورد ایشان یک سؤال بکنم: همه ما در طول این چند دهه مطالب بسیاری از سخت گیری های گزینش در ادارات دولتی دیده و شنیده ایم و می دانیم یک کارمند چه در هنگام استخدام و چه در هنگام گرفتن پست مدیریت و یا انتقال و موارد دیگری که الان حضور ذهن ندارم مورد گزینش واقع می شود. و چه بسا در مواردی که از پاسخ دادن به سؤالات اعتقادی نه چندان اساسی عاجز بوده، مردود شده. حالا من از گزینش می پرسم چگونه است که ایشان با وجود آنکه از مسئله «اجتهاد و تقلید» که از مسائل اساسی فقهی است درک درستی ندارند در طول خدمتشان یک شبه ره صد ساله را پیموده اند و چندین سال بر مسند مدیریت عامل چند شرکت تکیه زده اند و این مسئله از دید گزینش وزارت نیرو پنهان مانده؟ آیا ایشان نمی بایست در همان بدو استخدام در امتحان گزینش مردود می شد؟ از من دلیل می خواهید؟ توجهتان را به مطلبی جلب می کنم که پیش تر در این وبلاگ نوشته ام و در آن کپی دستور ایشان (که بهتر است بگویم فتوای ایشان) را درج کرده ام.

   ایشان در آن دستور شرکت کلیه پرسنل را در یک مراسم بزرگذاشت «وظیفه شرعی» اعلام نموده بودند. حال شما در نظر بگیرید که حضرت امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی در استفتایی که از ایشان در مورد اقامه نماز کارکنان در ساعات کاری کرده بودند فتوا داده بودند که فقط بیست الی سی دقیقه به این کار اختصاص داده شود و بیشتر جایز نیست. وقتی که امام فقید در مورد اقامه نماز که ستون دین است چنین فتوایی می دهند چگونه این آقای دکتر شرکت کلیه کارکنان را در یک مراسم چند ساعته بزرگداشت نه تنها جایز بلکه وظیفه شرعی اعلام می کنند؟