جوان که بودم فکر می کردم آدمهایی که مسئولیت های سنگین دارند، آدمهای خارق
العاده ای هستند. هوش و استعداد سرشار، شخصیت والا و توان فکری و جسمی بالایی
دارند. وقتی به اشخاص پیرامون خودم نگاه می کردم تصور نمی کردم که یکی از آنها
بتواند مثلاً وزیر و یا وکیل شود چون همه آنها را ... دنباله ...
در انتخابات اخیر ریاست جمهوری دو چیز توجّه مرا جلب کرد. یکی شادمانی مردم
از نتیجه انتخابات و دیگری خاطراتی که ذهن مرا به خود مشغول می دارد. البته این
خاطرات به بیش از سی سال پیش بر می گردد یعنی زمانی که نسل فعّال جامعه امروز یا
به دنیا نیامده بودند و یا ... دنباله ...
سال گذشته مطلبی زیر عنوان «تفکّر سازمانی» نوشتم و در آن خاطرات تلخ خودم
را از هجوم مدیران وارداتی به سازمان نوشتم و شرح دادم که آنها چگونه برای توجیه
حضور نا بجای خود اصطلاح شوم «تفکّر سازمانی» را ابداع کردند و آن را همچون چماقی
بر سر نیروهای بومی سازمان کوبیدند. آنها ... دنباله ...
من علی اکبر قلمی هستم. شصت و اندی سال سن دارم و از هنگام تولد تا کنون در اهواز ساکن هستم. در سازمان آب و برق خوزستان و شرکت برق منطقه ای خوزستان شاغل بوده ام و از تاریخ 25/12/88 بازنشسته شدم. در این وبلاگ پندارها و نگرش های خود را در باره هر آنچه که در پیرامون خود می بینم به خصوص در مورد محل کارم که بهترین ساعتها از بهترین سالهای زندگیم در آن به هدر رفت و همچنین سرگذشت تلخ و شیرینی را که از سر گذرانده ام می نویسم. منظورم از محل کار که گاهی از آن با نام سازمان و یا شرکت یاد می کنم هر دو شرکتی هستند که در آنها کار کرده ام. در این میان ممکن است از کسانی که در پیدایش این خاطرات نقشی داشته اند نام ببرم و ایرادی در این کار نمی بینم چرا که نقش آفرینی آنان بخشی از زندگی من بوده است. تلاش می کنم که همچون نیاکان خود که راستی را یگانه راه و دروغ را بلایی همسان دشمن و خشکسالی می دانستند، راستی را پاس بدارم تا کسی را آزرده نکنم و در این راه از ایزد پاک یاری می جویم.