سفرنامه مهرماه 17/8/89
در فاصله 21 تا 28 مهر ماه امسال یک مسافرت یک هفته ای داشتیم. هدف اولیه ما رفتن به قلعه رودخان در استان گیلان بود. به همین دلیل بلیط رفت و برگشت به رشت گرفتیم. راستی تا یادم نرفته بگویم ما سه نفر بودیم و دو نفر هم سن و سال خودم نیز با من همراه بودند که مجموعاً نزدیک صد و هفتاد سال سن داشتیم!!
اگر چه رفتن به قلعه رودخان بیش از یک روز زمان نمی طلبد ولی طی کردن مسافت طولانی اهواز تا رشت نیز برای یک برنامه یکی دو روزه لطفی نداشت و از طرفی فقط یک پرواز در هفته بین اهواز و رشت وجود دارد. در نتیجه مسافرت ما یک هفته طول کشید. از پیش برنامه ریزی کرده بودم که در فرصت اضافی سری هم به ماسوله و تالاب انزلی و اردبیل و چشمه های آب گرم سرعین بزنیم ولی آن قدر وقت زیاد آوردیم که دست آخر سر از تبریز در آوردیم. و از تبریز، یکسر به رشت برگشتیم و از آنجا به اهواز آمدیم. از دستاوردهای این سفر یکی این بود که دستگیرم شد برای دیدن قلعه رودخان و ماسوله و تالاب انزلی، به بیش از سه چهار روز زمان نیازی نیست و مشکل برگشت از رشت را می توانستیم با رفتن به تهران با ماشین و از آنجا با هواپیما به اهواز حل کنیم تا مجبور نشویم از دو استان دیگر سر در آوریم!! در هر حال این طور هم ضرری نداشت. دستاورد دیگرمان نیز عکسهایی بود که در این سفر گرفتم. عکسهای مربوط به قلعه رودخان را در گزارش دیگری عرضه خواهم کرد و در مطلب امروز عکسهای مربوط به دیگر جاها را تقدیمتان می کنم.
عکسهایی از دیدنیهای شهر رشت
فلکه شهرداری فروشنده غذای محلی صنایع دستی محلی
رشته خشکار ماهی دودی زیتون و فرآورده های آن
پنیر سیاه مزگی سبزی فروشی شاه بلوط
عکسهایی از شهرک زیبای ماسوله
چند عکس از نمای کلی شهر
چند خانه زیبای ماسوله
عکسهایی از بازار ماسوله
تالاب انزلی
عکسهایی از محوطه خانقاه شیخ صفی الدین اردبیلی
خانقاه شیخ صفی و گنبد معروف الله الله به یاد «باغ شیخ» اهواز،
محله قدیم خودم
عکسهای دیدنی از شهر تبریز
عکسها و توضیحاتی در مورد «قونقا»
ساختمان ایل گلی دیزی معروف عمو اوغلو تبریز
من علی اکبر قلمی هستم. شصت و اندی سال سن دارم و از هنگام تولد تا کنون در اهواز ساکن هستم. در سازمان آب و برق خوزستان و شرکت برق منطقه ای خوزستان شاغل بوده ام و از تاریخ 25/12/88 بازنشسته شدم. در این وبلاگ پندارها و نگرش های خود را در باره هر آنچه که در پیرامون خود می بینم به خصوص در مورد محل کارم که بهترین ساعتها از بهترین سالهای زندگیم در آن به هدر رفت و همچنین سرگذشت تلخ و شیرینی را که از سر گذرانده ام می نویسم. منظورم از محل کار که گاهی از آن با نام سازمان و یا شرکت یاد می کنم هر دو شرکتی هستند که در آنها کار کرده ام. در این میان ممکن است از کسانی که در پیدایش این خاطرات نقشی داشته اند نام ببرم و ایرادی در این کار نمی بینم چرا که نقش آفرینی آنان بخشی از زندگی من بوده است. تلاش می کنم که همچون نیاکان خود که راستی را یگانه راه و دروغ را بلایی همسان دشمن و خشکسالی می دانستند، راستی را پاس بدارم تا کسی را آزرده نکنم و در این راه از ایزد پاک یاری می جویم.