پلاکاردی را که مشاهده می کنید روی یکی از ساختمانهای فرسوده شهر اهواز نصب شده است. برای اینکه متوجه شوید که ساختمان مورد نظر در چه وضعیتی است عکس دیگری از فاصله دورتر از آن گرفته ام که محل نصب این پلاکارد روی پنحره آن مشخص است. دقیقاً بالای پلاکارد نصب شده، پرخطر ترین بخش این ساختمان قرار دارد که از قضا روی حریم پیاده رو نیز ساخته شده.

  با این تفاصیل تردیدی باقی نمی ماندکه این ساختمان جان و مال شهروندان را تهدید می کند و قانوناً بایستی از آن رفع خطر شود. و در صورت وقوع حادثه نیز مقصرین باید مجازات شوند ولی این پرسش باقی می ماند که چه چیزی باعث شده که مالک این ساختمان این چنین قدرت نمایی کند و جسورانه بر شهر وندان اتمام حجت کند که در صورت دیدن خسارت جانی یا مالی، خونتان مباح و مالتان بر فنا خواهد بود؟

  پاسخ این پرسش را در چند کلمه می توان داد: ضعف و سستی و کوتاهی شهرداری. برای اثبات این ادعای خود در زیر عکس دیگری از یک پلاکارد قرار داده ام که این یکی را شهرداری نصب کرده و خواسته نشان دهد که کار خودش را بلد است و در انجام وظایفش قاطعیت دارد!!

به تاریخ نصب آن دقت کنید. در حال حاضر در حدود دو ماه از آن تاریخ می گذرد و نه ملک تخریب شده و نه شهرداری از آن رفع خطر نموده است!! از این قبیل پلاکارد های هشدار دهنده و ضرب الاجل های ده روزه و پانزده روزه در شهر اهواز، بسیار دیده ایم ولی پانزده روز که هیچ، حتی اگر پانزده ماه و بعضاً پانزده سال نیز بگذرد، آب از آب تکان نمی خورد و هیچ حرکتی از شهرداری  دیده نی شود. در عوض گاهگاهی از سوی صاحبان املاک حرکتهایی می بینیم. به این صورت که با خنده پلاکارد نصب شده روی ملک خود را پایین می کشند و چند تا بد و بیراه نثار نصب کننده اش می کنند.

  در چنین شرایطی دور از انتظار نیست که صاحبان املاک فرسوده چنین بی باکانه برای شهروندان خط و نشان بکشند زیرا که مشت شهرداری پیش آنها باز شده است و می دانند که تهدید های آن طبل تو خالی است و حالا پارا از بی توجهی به آن تهدیدات فراتر گذاشته اند و مردم را نیز تهدید می کنند. با این توضیحات آیا شایسته نیست که بگوییم شهر اهواز یعنی شهر هرت؟