گفتارهای من

  مربیان بسیاری در فوتبال کشور ما خدمت کرده اند. ولی به اعتقاد من «میروسلاو بلاژویچ» این مربی کرووات، در مدت زمان کوتاهی که سر مربی تیم ملی ایران بود بسیار تأثیر گذار تر از دیگران بود. منظور من از تأثیر، از نظر فنی نیست زیرا در این باب خود را صاحب نظر نمی دانم. منظور من روش گزینش بازیکنان تیم ملی است. او یک روش غلط را که از دیرباز در فوتبال ما حاکم بود کنار گذاشت و روشی درست را جایگزین کرد. و چه خوش شانس بود فوتبال ایران که تا سالها پس از او دستیارش «برانکو ایوانکویچ» را در خدمت داشت و او این روش نوین را در فوتبال ایران نهادینه کرد. روشی که در آن یک بازیکن مستعد مجبور نیست که حتماً به تهران برود تا شانس حضور در تیم ملی را داشته باشد.

  برای اثبات حرف خود شواهد و مثالهای بسیاری دارم. فقط به چند مورد از آنها که از نزدیک می شناختم اشاره می کنم. در سالهای دور از همین شهر خودمان بازیکنانی چون محمد صادقی شادروانان صفر ایرانپاک و ایرج سلیمانی را داشتیم که به محض رفتن به تیمهای تهرانی بازیکن ثابت تیم ملی شدند. و عجبا که هر کدام در زمان خود ستاره ای بی بدیل شدند. آنها یک ماهه و یا یک ساله ستاره نشدند بلکه سالهای سال در شهر خود نیز ستاره بودند ولی کسی به آنها توجهی نداشت زیرا تیم ملی فقط از بین بازیکنانی که در تهران بازی می کردند انتخاب می شد و اگر آنان به تهران نمی رفتند، چه بسا که تا آخر عمر رنگ پیراهن تیم ملی را نمی دیدند. کما اینکه بسیاری از بازیکنان شایسته دیگر، به تهران نرفتند و گمنام ماندند. این روال تا همین ده دوازده سال پیش (یعنی تا پیش از آمدن بلاژویچ) ادامه داشت.

  به یاد دارم که زمانی که شادروان سیروس قایقران کاپیتان ارزنده تیم ملی فوت کرد، در مجلس سوگواری او، مرحوم حجة الاسلام «احسان بخش» امام جمعه وقت رشت حرف زیبایی به این مضمون زد: "ارزش کار سیروس قایقران از این نظر زیاد است که بدون اینکه «قرمز» یا «آبی» باشد به عضویت تیم ملی در آمد!!" من تا آن زمان فکر نمی کردم که یک امام جمعه تا این اندازه از ریز قضایای فوتبال اطلاع داشته باشد. شوربختانه نادرستی کار به اندازه ای بود که صدای اعتراض آن مرحوم نیز در آمد.

  بلاژویچ یا همان «چیرو» معروف، همه تیمهای ایران را زیر نظر داشت و روی پیشنهادهای مربیان شاغل در شهرستانها دقت می کرد. به این صورت بود که مثلاً بازیکنی مانند رحمان رضایی به پیشنهاد مرحوم حجازی به تیم ملی راه یافت و یا بازیکنانی همجون کاملی مفرد، علوی، مبعلی، کعبی، میرزاپور به تیم ملی راه یافتند. امروزه دیگر وضع از این هم بهتر شده. بازیکنان مطرح تیم ملی همچون نصرتی، تیموریان، ستار زارع، طالب لو، جلال حسینی، مهدی رحمتی و ... از تهران می روند و به عضویت تیمهای شهرستانی همچون تراکتورسازی، شاهین بوشهر و سپاهان در می آیند! زیرا می دانند که هر جا باشند، از نظر مربیان تیم ملی پنهان نیستند. این ها را همه از «چیرو» این کرووات دوست داشتنی داریم. فوتبال ایران از این نظر مدیون او است. خدایش نگاه دارد.