امروز یک بار دیگر همشهریان من  از باخت تیم فولاد ناراحت شدند. آنهم در مقابل یک تیم نه چندان قوی و دسته یکی شهرداری یاسوج. مسابقه را شخصاً دیدم و حالم از این بازی به هم خورد. والله به خدا آقای جلالی را دوست دارم و دلم نمی آید از او بد بگویم ولی چه کنم که نمی توانم چیزی نگویم. بنا براین هیچ اظهار نظری نمی کنم و چیزهایی را که روی دلم مانده به صورت چندین پرسش بیان می کنم:

  •  آقای جلالی لپ تاپت را باز کن و آمار های زیر را به دست بیاور:
             ۱- چند در صد از پاس های بازیکنانت به مقصد رسید؟
             ۲- در چند درصد از رویارویی های تک به، تک بازیکنانت صاحب توپ شدند؟
             ۳ در چند درصد از دفعاتی که بازیکنانت صاحب توپ شدند، توانستند حفظ توپ کنند.
  •  آقای جلالی دیگر در مورد پنالتی چیزی نمی گویم ولی ای کاش فقط پنالتی های شما به هدف نمی رسید. پاسهای شما هم دقت لازم را ندارد. فکر نمی کنید این عدم دقت ناشی از خستگی و کم آوردن قدرت بدنی باشد؟ منظورم را فهمیدید؟ بازیکنان شما از نظر بدنسازی مشکل دارند و کم می آورند.
  • آقای جلالی شما خودتان از وجود روابط در فوتبال شاکی هستید. آیا در انتخاب آقای جوشش، مربی بدنساز تیمتان، رابطه نقشی نداشته است؟ اگر با او نسبت فامیلی نداشتید باز هم او را انتخاب می کردید؟ او دقیقاً پاشنه آشیل شما است و اکثر ضعف های تیم شما ناشی از ضعف عملکرد او است.
  • خیلی ها ضعف تیم فولاد را در کم خرج کردن برای جذب بازیکن می دانند. شما دریایی از بازیکنان جوان را در اختیار دارید که در تیمهای پایه فولاد بار آمده اند. آیا تربیت این جوانان کم هزینه تر از جذب بازیکنان سوپر استار است؟
  • آقای جلالی این جوانان که هر کدامشان را به بهانه ای کنار می گذارید، آسان به دست نیامده اند. . چگونه است که شما آنها را به آسانی کنار می گذارید ولی دیگران با آنها بهترین نتیجه ها را می گیرند؟ مثلاً نفت تهران، با همین بازیکنان سابق شما دارد بهترین نتایج را می گیرد. اگر کنار گذاشته شده های شما را جمع کنیم، می توانیم با آنها یک تیم خوب تشکیل دهیم. مگر یک تیم چقدر می تواند بازیکن بسازد؟
  • آقای جلالی، اسماعیل شریفات را مثال می زنم. او در تیم فولاد با تک روی ها و  کارهای اضافی در هیجده قدم، حرص همه را در می آورد ولی وقتی به استقلال رفت و با صلابت با او برخورد شد و نظم و انضباط تاکتیکی به او دیکته شد، بازیکنی شد که می بینید. شک نکنید که به زودی جای ثابتی در تیم ملی نیز خواهد یافت. در حال حاضر آرش افشین نیز همان راه اسماعیل شریفات را می پیماید. چاره چیست؟ آیا او را هم کنار می گذارید تا به تیمی دیگر برود و درست بشود؟
  • در خاتمه آخرین پرسشم را می کنم. شما چند بار ادعا کردید که تماشاگران به شما توهین می کنند. من شخصا در یکی از مسابقات که این ادعا را کردید در استادیوم بودم. تماشاگران فقط به شما گفتند این بازی در حد بازی محلاتیه. این توهین است؟ مگر آن بازی و بازی امروزتان فراتر از بازی محلاتی بود؟