از دوران نوجوانی یعنی سالها پیش از آن که کوهنورد بشوم، با ««کلار»» آشنا بودم و به همین دلیل وقتی به کوهنوردی پرداختم، ««کلار»» یکی از اولین هدفهایم شد. دیدن باغ چیرو، چشمه چیرو، دریاچه بالای کوه و بوسیدن سنگ روی قله کارهایی شدند که احساس می کنم اگر یکی از آنها را انجام ندهم، تکلیفم را ناقص انجام داده ام. حالا دیگر صعود به ««کلار»» برای من یک تکلیف سالانه شده است. امسال نیز به «کلار» رفتم و شکر خدا تکلیفم را به طور کامل انجام دادم ولی بی تعارف این بار به من خیلی سخت گذشت زیرا از آخرین برنامه جدی من (صعود به سهند) ده ماه گذشته بود.

  حالا دیگر «کلار» برای من معنای تازه ای پیدا کرده است: (صعود به «کلار» = دلیل زنده بودن) زیرا وقتی همه تکالیفم را در «کلار» انجام می دهم، احساس می کنم که هنوز زنده هستم.