گفتارهای من

  شش روز از کودتای نافرجام ترکیه می گذرد. در منطقه ما کودتا رویداد عجیبی نیست. در همین ترکیه در چند دهه گذشته شاهد چند کودتا بوده ایم ولی این یکی خیلی مشکوک و عجیب می نماید. از فردای شکست کودتا دستگیری ها شروع شد و تا دیروز یعنی پنج روز از کودتا گذشته پنجاه هزار نفر!! از مخالفان اردوغان نخست وزیر ترکیه بازداشت و یا از کار برکنار شده اند.

  در همه کودتا های شکست خورده، کودتاچیان دستگیر می شوند ولی نه با این وسعت!! اصلاً شناسایی پنجاه هزار نفر از عوامل کودتا آن هم پس از پنج روز کاری نه تنها عجیب بلکه غیر ممکن است. به وضوح می توان تشخیص داد که لیست افراد بازداشت شده و برکنار شده از قبل تهیه شده بود. منظورم این نیست که اردوغان از پیش، کودتا را کشف کرده بود بلکه این لیستی بود که اردوغان قبلاً از مخالفان خود تهیه کرده بود تا در اجرای سیاست های توتالیتاریستی خود آنها را زیر نظر داشته باشد و به تدریج سر آنها را زیر آب کند و حالا با وقوع کودتا به این فرصت طلایی دست یافت. یعنی در واقع یک تهدید را به یک فرصت تبدیل کرد.

  یکی دیگر از افتضاح های اردوغان این بود که بر خلاف سایر کودتا های شکست خورده، پس از شکست کوتا فقط به دستگیری نظامیان و سیاسیون اکتفا نکرد بلکه تأکید بسیاری بر دستگیری قضات و پس از آن، دانشگاهیان و فرهنگیان داشت. این نشان می دهد که اردوغان با دستگیری و برکناری قضات، می خواهد در دستگاه قضایی ترکیه فضایی به وجود آورد که در آینده، قضات دست نشانده و مورد نظر او در محاکمات، با مخالفان آن کنند که او می خواهد!! دانشگاهیان و فرهنگیان مخالف نیز دستگیر شدند چون در همه دنیا معمولاً دانشگاه ها کانون مخالفت های سیاسی با حکومت ها هستند.

  این ها را نمی توان به حساب هوش و ذکاوت اردوغان گذاشت بلکه همان گونه که ذکر شد این ها افتضاحات او هستند. با تکیه بر مشاهدات چند دهه گذشته، در همه کودتا ها چه موفق و چه ناموفق، سیاستمداران پس از مسلط شدن بر اوضاع یک عفو عمومی می دهند تا مخالفان احساس امنیت جانی و شغلی داشته باشند و بر سر کارهای خود باز گردند و چرخ مملکت را بچرخانند. او با به راه انداختن این موج دستگیری و ایجاد فضای کینه توزی و رعب و وحشت، زمینه را برای حاکم کردن یک جو آنارشی و نا امنی در ترکیه فراهم کرد.